ไม่เข้าใจ ตัว-เอง

นอนไม่หลับ
ไม่ได้นอนไม่หลับอย่างนี้มานานแล้ว อย่างที่ไม่ง่วง-ไปนอน-ไม่หลับ
แปลกตัวตั้งแต่นอนอย่างไม่ง่วงแล้วล่ะครับ
อารมณ์ไม่ดี-อารมณ์ไม่ดี-อารมณ์ไม่ดี

แต่ไม่รู้ว่าไม่ดียังไง โมโห? หงุดหงิด? เซ็ง? ท้อแท้? เบื่อ-หน่าย?
จับตัวเองไม่อยู่ ไม่รู้ทำไม

เป็นค่ำคืนแห่งความไม่รู้ เป็นคืนที่อยากหายตัวไปจากโลกนี้
อยากหลับเพื่อเจอวันพรุ่งนี้ แต่ก็กลัวว่าพรุ่งนี้ยังจะเหมือนวันนี้

คิดถึงอะไรก็เป็นชนวนทำให้สมองยิ่งฟุ้งซ่านวุ่นวาย
สมาธิ--หนทางแห่งความสงบ บ่อเกิดให้สติ ตอนนี้อยู่ในห้วงจิตแผนกไม่คิดใช้
รู้ว่ามีทาง แต่สมองไม่ทำตาม

เคยคิดว่าคนอื่นเลือกไม่ใช้เหตุผลสั่ง-สอนตัวเอง เพราะเขามีความสุขอยู่บนความซึมเศร้า
ตอนนี้ได้มาสัมผัสเองอีกนิด ก็เริ่มสั่นคลอนว่ามันจะโดนล้มล้าง

เพราะผมไม่ได้มีความสุขขณะที่ได้อยู่กับตัวเองเพียงลำพังอย่างแยกกันอยู่
ไม่ได้เกิดอารมณ์พิศวาสเมื่อได้เพ่งพินิจตัวเองว่าเหงาอยู่คนเดียว---เป็นจังหวะที่มนุษย์ได้อยู่กับตัวเอง และเห็นตัวเองได้ดีที่สุด

เปล่าเลย ผมไม่ได้ชอบ

แต่ผมอีกคน คงชอบ

เราสองคนเห็นตรงกัน แต่ไม่ได้รู้สึกอย่างเดียวกัน
พากันหลอกตัวเองทั้งนั้น!

ไม่อยากหลับ-ไม่อยากตื่น
คืนนี้ผ่านพ้น ขอให้ผมเข้าใจกับผมเสียที