อดีตเป็นบทเรียน(ล่ะมั๊ง)

ผมคิดมาตลอดว่า คนเรามีอดีตไว้เป็นบทเรียน

แต่เมื่อมองจากประสบการณ์ อดีตไม่ใช่บทเรียน แต่เป็นบทละครซ้ำๆ ที่ทำให้เรารู้แนวว่า มันจะเป็นอย่างไรต่อไป และแน่นอนว่ามันทำให้เราเศร้า สุข ทุกข์ตรม ได้ตลอดเวลาตามบทละครที่เกิดขึ้น

คำว่าบทเรียน ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่เคยทำร้ายมาก่อนในความคิดผม โดยเฉพาะคำว่า "เรียน" ไม่น่าจะเป็นคำที่โหดร้ายขนาดนำมารวมกับคำว่าประสบการณ์ที่เคยผ่านมาได้ .. ครับ มันหมายความว่า ประสบการณ์ที่ผ่านมาของเราทุกคนที่ดูแล้วว่ามันพอจะเป็นบทเรียนได้ ส่วนมากจะเป็นเรื่องที่เคยทำร้ายจิตใจของเรามาก่อนแทบทั้งสิ้น

ไม่รู้ว่าบางคนที่เขาพอใจกับอดีตได้ เขามีกระบวนการคิดอย่างไร แต่สำหรับผมแล้วการลืมอดีตเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ความจริงที่คนเราสามารถอยู่กับมันได้ คือการไม่คิดถึงมันและมอบความเป็นจริงของความรู้สึกให้หลับใหลไปท่ามกลางความจริงที่แสนโหดร้าย

ผมเป็นคนหนึ่งที่อยากจะหนีมันให้ไกลสุดขอบฟ้า ไม่อยากจะพบกับมันแม้ซักวินาที เพราะอะไรน่ะเหรอครับ ? เพราะอดีตสอนให้ผมรู้ว่าอย่าคิดถึงอดีต

ผมตกหลุมพรางตัวเองซะแล้ว, อดีตมันเป็นบทเรียนจริงๆ น่ะแหละครับ